Τα αιματηρά γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον Γιάννη Ρίτσο. Ο μεγάλος μας ποιητής βλέποντας τη μάνα του 25χρονου αυτοκινητιστή Τάσου Τούση να σπαράζει πάνω από το νεκρό παιδί της στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, αφήνει το συλλογικό στοιχείο του αγώνα, για να εστιάσει στο προσωπικό δράμα της μάνας, και να επιστρέψει στην ανάγκη για συλλογικό αγώνα για να μην πάει χαμένος και αυτός ο θάνατος.
Ο «Επιτάφιος» που βγαίνει μέσα στην ίδια χρονιά, όχι μόνο απαγορεύεται από τη λογοκρισία της δικτατορίας του Μεταξά, αλλά και αντίτυπα του βιβλίου καίγονται στους Στύλους του Ολυμπίου Διός.
Η φλόγα της ποιητικής συλλογής όχι μόνο σβήνει, αλλά ξαναφουντώνει όταν το 1960 ο Μίκης Θεοδωράκης λαμβάνει στο Παρίσι τα ποιήματα του Ρίτσου, και συγκλονισμένος γράφει ουσιαστικά σε ένα απόγευμα τα τραγούδια που πέρασαν τα γεγονότα του 1936 στα χείλια όλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου